“Είναι δυνατόν να συνεχιστούν τα ερασιτεχνικά πρωταθλήματα χωρίς τεστ σε αθλητές, προπονητές, διαιτητές;

Αξιότιμε κύριε καθηγητά, καταρχήν σας ευχαριστούμε για όσα έχετε προσφέρει σε αυτή την πανδημία. Για τη ψύχραιμη αντιμετώπιση και τα σωστά και έγκαιρα μέτρα που συστήσατε.

Όμως σε εσάς πέφτει και πάλι τώρα ο κλήρος για να δώσετε τη συμβουλή και την οδηγία σας πριν κάτι εξελιχθεί σε υγειονομική βόμβα. Ολοι θέλουμε να επιστρέψουμε το συντομότερο στην κοινωνική, οικονομική και αθλητική δράση. Στην φυσιολογική ζωή μας. Με τι όρους όμως; Ολοι θέλουμε να ξαναβρεθούμε στα γήπεδα και να τελειώσουν όλα τα πρωταθλήματα, επαγγελματικά και ερασιτεχνικά. Αλλά ΜΕ ΑΣΦΑΛΕΙΑ. Τις τελευταίες ημέρες ασκούνται μεγάλες πιέσεις για την επανέναρξη τους. Στα επαγγελματικά υπάρχουν μεγάλα συμφέροντα και ο έλεγχος είναι πιο εύκολος αν γίνουν τεστ στους παίκτες των ομάδων. Αν και γι αυτό υπάρχουν σοβαρές ιατρικές ενστάσεις.

Στα ερασιτεχνικά όμως είναι δυνατόν να συνεχιστούν, χωρίς έλεγχο με τεστ των αθλητών, διαιτητών και προπονητών; Αν αρθούν όλα τα μέτρα οριζόντια και άμεσα, φυσικά δεν υπάρχει πρόβλημα. Αν όμως διατηρηθούν απαγορεύσεις για απόσταση δύο μέτρων, σε τράπεζες, σουπερ μάρκετ , ΜΜΜεταφοράς, υποχρεωτική χρήση μάσκας κλπ, πως είναι δυνατόν να επιτραπούν οι επαφές σε προπονήσεις και αγώνες στο ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο όπου το σάλιο, η αναπνοή, η επαφή, η αγκαλιά, είναι αναπόφευκτη σε συμπαίκτες αντιπάλους και διαιτητές, στο γήπεδο και στα αποδυτήρια, σε προπόνηση και αγώνες; Μιλάμε για 5.000 ελληνικά ερασιτεχνικά ποδοσφαιρικά σωματεία επί 25 αθλητές το καθένα. Σύνολο 125.000 μόνο οι ποδοσφαιριστές! Που θα προπονούνται όλη την εβδομάδα για ένα μήνα και θα παίζουν Σαββατοκύριακα και Τετάρτες.
Μόνο αν γίνουν ΤΕΣΤ σε όλους αυτούς (και ποιος θα επωμιστεί το κόστος;) συν τους παράγοντες και τους διαιτητές, είναι εφικτή και ρεαλιστική η διεξαγωγή αγώνων. Ένας να είναι φορέας μπορεί να το μεταδώσει στο συναθλητή ή τον αντίπαλο κι αυτός στην οικογένεια του με όλες τις συνέπειες. Το θέμα δεν είναι λοιπόν η απουσία φιλάθλων στις εξέδρες, αλλά η συνύπαρξη αθλητών, προπονητών, διαιτητών και παραγόντων.

Σε εσάς πέφτει το βάρος κύριε καθηγητά για τις συμβουλές και τις οδηγίες σας. Αυτή την φορά το αυτοδιοίκητο του ποδοσφαίρου -που ακόμη δεν έχει αναβάλει τους αγώνες στην Ελλάδα-, πάει σε δεύτερη μοίρα. Όπως και η ματαιοδοξία και η φιλοδοξία κάποιων που βάζουν τα πρωταθλήματα πάνω από τη υγεία των αθλητών και διαιτητών. Με επιχείρημα την ολοκλήρωση του προγραμματισμού. Ήταν αυτοί που δεν ήθελαν με τίποτα να αναβάλλουν τους αγώνες στις 14 Μαρτίου κι ευτυχώς που έκλεισαν οι αθλητικοί χώροι. Το χρήμα βλέπετε…. Γιατί οι τζίροι είναι μεγάλοι -και αφορολόγητοι- και στο ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο.

Γίνεται τα παιδιά να μην πηγαίνουν σχολείο ή φροντιστήριο, να μην πηγαίνουν για καφέ αλλά να κάνουν προπονήσεις ιδρώνοντας, τραβώντας, σπρώχνοντας; Ο ποδοσφαιριστής αναπνέει, φυσάει και ξεφυσάει, βήχει, φτύνει, έρχεται σε επαφή με συμπαίκτη και αντίπαλο. Πλένεται στα αποδυτήρια με το συμπαίκτη του. Αν έχει ξεπεραστεί ο κίνδυνος για την κοινωνία μας, ας μπούμε όλοι μαζί στα γήπεδα. Αύριο κιόλας, αν όχι όμως, τι οδηγία και συμβουλή θα δώσετε στην Αθλητική ηγεσία και την Πολιτική Προστασία;

Και αν κάποιος μεταδώσει τον ιό ποιός θα ευθύνεται; Η αθλητική ηγεσία, η πολιτική προστασία, το ΔΣ της ΕΠΟ, το ΔΣ των Ποδοσφαιρικών Ενώσεων που είναι οι διοργανώτριες, ή οι διοικήσεις των σωματείων; Σε ποιους θα στραφεί ένας γονιός αν συμβεί το αναπόφευκτο σε μια θετική περίπτωση που εξελιχθεί σε μη αντιμετωπίσιμη επιπλοκή; Ποιός θα αναλάβει την ευθύνη; Στην Ιταλία ξεκινούν οι αγωγές και τα δικαστήρια για τον αγώνα Αταλάντα-Βαλένθια ο οποίος Και έγινε, ΚΑΙ διεξήχθη παρουσία φιλάθλων στο Μιλάνο. Αλλά αυτή είναι μια άλλη διάσταση της πανδημίας που θα απασχολήσει αργότερα την κοινή γνώμη. Τώρα αυτό που προέχει είναι η υγεία των αθλητών και η μη μετάδοση του ιού στην κοινότητα.

Γιάννης Δάρας
Δημοσιογράφος – Δικηγόρος
Αντιπρόεδρος της Παγκόσμιας Ενωσης Αθλητικών Συντακτών (AIPS)