Ανδρέας Παντζιαράς: «Ο Τηλυκράτης μπορεί και στη Β’ Εθνική»

Μιλά στο «ΦΩΣ» ο προπονητής της Λευκάδας για τον τίτλο, την άνοδο και την επόμενη ημέρα

Ανεπανάληπτες στιγμές, που δεν σβήνουν ποτέ από τη μνήμη, έζησαν φέτος στο όμορφο νησί της Λευκάδας, καθώς ο Τηλυκράτης για πρώτη φορά στην Ιστορία του ανέβηκε στη Β’ Εθνική Κατηγορία. Ο κόσμος το χάρηκε, η Ιστορία το κατέγραψε, οι πρωταγωνιστές αποθεώθηκαν, μια τεράστια προσπάθεια των ανθρώπων της ομάδας απέφερε τα επιθυμητά αποτελέσματα. Η Λευκάδα, μπορεί να είναι γνωστή στα πέρατα του κόσμου για τις ομορφιές, το πράσινο, τη θάλασσα, την κουλτούρα, τώρα θα γίνει περισσότερο γνωστή και στο ποδόσφαιρο, με την ένταξη του Τηλυκράτη στον χάρτη του επαγγελματικού ποδοσφαίρου. Δεν είναι και λίγο πράγμα ένα μικρό νησί, μια μικρή πληθυσμιακά πόλη, να έχει ομάδα στη δεύτερη επαγγελματική κατηγορία. Κατέκτησε άνετα το πρωτάθλημα στον 3ο όμιλο της Γ’ Εθνικής και στα μπαράζ ανόδου είχε το μέταλλο να κάνει την υπέρβαση μαζί με άλλες τρεις ομάδες, τους Καμπανιακό, Κοζάνη και Αιολικό. Δεν ήταν μια συγκυριακή επιτυχία. Ο Τηλυκράτης τα τελευταία έξι με επτά χρόνια άλλαξε επίπεδα, δουλεύει σε σωστά πρότυπα, πήρε τίτλους, βγήκε στα μπαράζ ανόδου και το 2018, δείχνοντας ότι κάποια στιγμή θα ερχόταν η δικαίωση των αγώνων, όπως και ήρθε φέτος. Στα ψηλότερα σκαλοπάτια της ιεραρχίας του ποδοσφαίρου στη βορειοδυτική Ελλάδα, από το Αντίρριο μέχρι τα Γιάννινα και την Κέρκυρα, μετά τον ΠΑΣ και τον Παναιτωλικό, είναι ο Τηλυκράτης.
Για τη δουλειά που έγινε τα τελευταία χρόνια σε αυτήν την ομάδα με την 96χρονη Ιστορία, πως κατακτήθηκαν ο τίτλος και η άνοδος στη Β’ Εθνική, τι θα γίνει την επόμενη μέρα και για πολλά άλλα ενδιαφέροντα θέματα μίλησε στο «ΦΩΣ» ο προπονητής Ανδρέας Παντζιαράς. Είναι από τους πιο αξιόλογους της νέας γενιάς των Ελλήνων προπονητών. Από όποια ομάδα και αν πέρασε, Πυρσό Γρεβενών, Δόξα Δράμας, Αναγέννηση Σερρών, Πανσερραϊκό, Απόλλωνα Καλαμαριάς, Μακεδονικό, άφησε έργο. Έχει γνώσεις, αποφοίτησε από τα ΤΕΦΑΑ, ζει από μικρός στο ποδόσφαιρο, καθώς είναι γιος του σπουδαίου παλαίμαχου διεθνούς γκολκίπερ του ΑΠΟΕΛ, του Άρη Θεσσαλονίκης και της Εθνικής Κύπρου, Γιώργου Παντζιαρά. Ο Ανδρέας Παντζιαράς πάει να γίνει ο «Γκέραρντ της Λευκάδας», καθώς κάθισε για έξι χρόνια στον πάγκο του Τηλυκράτη, ασχέτως αν δεν ήταν αυτά συνεχόμενα, και όλα δείχνουν ότι με αυτόν θα πορευτεί η ιστορική ομάδα και στη Β’ Εθνική. Τον ξέρουν και τους ξέρει, βάζοντας τη συνεργασία πάνω σε γερές βάσεις αμοιβαίας εκτίμησης και εμπιστοσύνης. Αυτές τις ημέρες γίνονται οι διεργασίες για τη δημιουργία της ΠΑΕ Τηλυκράτης. Με το τέλος των διαδικαστικών θα ξεκινήσει και ο σχεδιασμός. Ο Ανδρέας Παντζιαράς τόνισε στο «ΦΩΣ» ότι και στη Β’ Εθνική ο Τηλυκράτης θα διακριθεί.

Πάμε στη συνέντευξη.

Ανδρέα, συνειδητοποιήσατε το μέγεθος της επιτυχίας, ότι ο Τηλυκράτης για πρώτη φορά στην Ιστορία του θα αγωνιστεί στη Β’ Εθνική;

Είναι ένα τεράστιο επίτευγμα του οργανισμού που λέγεται Τηλυκράτης Λευκάδας. Κανένας δεν πίστευε ότι η ομάδα θα άλλαζε κατηγορία ή μάλλον κανένας δεν πίστευε ότι θα έπαιρνε και το πρωτάθλημα Γ’ Εθνικής του ομίλου που αγωνίστηκε. Πολύ δε περισσότερο ότι θα ανέβαινε η ομάδα και στη Β’ Εθνική. Κι όμως, αυτό είναι πραγματικότητα, έχει γραφτεί ήδη στην Ιστορία. Κάθε μέρα που περνά αντιλαμβανόμαστε και περισσότερο την μεγάλη προσπάθεια που καταβάλλαμε όλοι, παίκτες, προπονητές, διοίκηση, ποδοσφαιρικό τμήμα, κόσμος, για να έρθει αυτό το αποτέλεσμα, αυτή η μεγάλη επιτυχία. Θα τη θυμούνται για πολλά χρόνια όλοι οι Λευκαδίτες.

Προφανώς είναι και το πιο ένδοξο κομμάτι της Ιστορίας του ή από τα ξεχωριστά κομμάτια της Ιστορίας του, για να μην είμαστε και απόλυτοι.

Ο Τηλυκράτης είναι σωματείο με μεγάλη ιστορία και διαδρομή στο ποδόσφαιρο. Ιδρύθηκε το 1927. Πολλές και οι επιτυχίες του. Κάθε εποχή έχει τα δικά της δεδομένα. Τώρα συμβαίνει για πρώτη φορά να αγωνιστεί στη δεύτερη κατηγορία του επαγγελματικού ποδοσφαίρου. Σίγουρα ζήσαμε ιστορικές στιγμές και είμαστε όλοι χαρούμενοι που συμμετείχαμε σε αυτήν την προσπάθεια που θα γραφτεί στην Ιστορία.

Από τους πανηγυρισμούς που έγιναν δείχνει ότι και ο κόσμος του νησιού ήθελε πολύ αυτήν την επιτυχία.

Στα μπαράζ ανόδου με τις πρωταθλήτριες ομάδες των άλλων ομίλων το γήπεδο ήταν γεμάτο από κόσμο. Όχι μόνο στα παιχνίδια αλλά και στην καθημερινότητα της πόλης ο κόσμος μας έδινε θάρρος, δύναμη, μιλούσε μαζί μας και ήθελε η ομάδα να αλλάξει επίπεδα. Μετά το τελευταίο εκτός έδρας παιχνίδι με τον Καμπανιακό, ο κόσμος μας περίμενε μετά τα μεσάνυχτα στη γέφυρα και οι πανηγυρισμοί κράτησαν μέχρι το πρωί.

Και ποιος δεν θα ήθελε να ζήσει τέτοιες στιγμές, όταν ξενυχτά μια πόλη, ένα νησί, για την επιτυχία της τοπικής ομάδας.

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαρά όταν ο κόσμος αναγνωρίζει τις προσπάθειες της ομάδας και επιβραβεύει τις επιτυχίες. Ο Τηλυκράτης είναι αναπόσπαστο κομμάτι της κοινωνίας του νησιού και στον χώρο του ποδοσφαίρου θα διαφημίζει την Λευκάδα.

Μας είπε φίλος Λευκαδίτης ότι με την άνοδο του Τηλυκράτη στη Β’ Εθνική θα είναι πιο ενδιαφέροντα τα κυριακάτικα απογεύματα τον χειμώνα στο όμορφο νησί που δεν υπάρχει τουριστική κίνηση όπως το καλοκαίρι.

Πιστεύω ότι κάθε εντός έδρας παιχνίδι του Τηλυκράτη θα είναι μια γιορτή. Στη Λευκάδα αγαπούν το ποδόσφαιρο, είτε είναι χειμώνας είτε καλοκαίρι. Ακόμα και το καλοκαίρι που είναι ο τουρισμός στο φόρτε του και όλοι έχουν τις δουλειές τους και εμείς είμαστε σε φάση προετοιμασίας, όλοι ασχολούνται με την ομάδα.

Ήταν δύσκολη η κατάκτηση του τίτλου στη Γ’ Εθνική;

Εξασφαλίσαμε την πρώτη θέση και το δικαίωμα συμμετοχής στα μπαράζ ανόδου μία αγωνιστική πριν από το τέλος του πρωταθλήματος. Μέχρι τότε ο Τηλυκράτης είχε την καλύτερη επίθεση, τις περισσότερες νίκες και τους περισσότερους βαθμούς από όλες τις ομάδες των πέντε ομίλων της κατηγορίας. Είναι στοιχεία που δείχνουν τη δυναμική της ομάδας και το πόσο δίκαια κατέκτησε τον τίτλο. Υπήρξαν ασφαλώς και δύσκολες στιγμές, τις οποίες διαχειριστήκαμε όλοι ως μια καλή οικογένεια. Το οικογενειακό κλίμα, η καλή συνεργασία όλων ήταν το μυστικό της επιτυχίας μας. Στις καλές και στις άσχημες στιγμές καταφέραμε να υπάρχει μια ισορροπία στη λήψη αποφάσεων, χωρίς να επηρεάζονται αυτές από τα συναισθήματα της στιγμής.

Αξιολογώντας κάποια πράγματα, ποια είναι τα κλειδιά της επιτυχίας του Τηλυκράτη;

Αν πάρουμε το αγωνιστικό κομμάτι, η ομάδα δεν έχασε σε κανένα ντέρμπι εντός και εκτός έδρας. Είχε το μέταλλο του νικητή. Σημειωτέον, επίσης, ότι στη Λευκάδα δεν χάσαμε τα τελευταία δύο χρόνια. Επίσης, υπήρξε πολύ καλή προσέγγιση της διοίκησης προς το ποδοσφαιρικό τμήμα και υπήρχε οικονομική σταθερότητα. Αυτά ήταν τα τρία δυνατά σημεία του Τηλυκράτη.

Μίλησέ μας για τη διοίκηση. Απ’ όσο γνωρίζουμε, τα τελευταία δέκα χρόνια ευτύχησε η ομάδα να έχει καλές διοικήσεις. Δική μας άποψη είναι ότι οι ομάδες χτίζονται από τις διοικήσεις, ασχέτως αν άλλοι παίζουν ποδόσφαιρο.

Από το 2015 και μετά η ομάδα άλλαξε επίπεδο, προς το καλύτερο φυσικά. Ήταν θέμα χρόνου πότε θα ερχόταν η φετινή μεγάλη επιτυχία της ανόδου στη Β’ Εθνική. Και το 2018 ο Τηλυκράτης, ως πρωταθλητής Γ’ Εθνικής, είχε λάβει μέρος σε μπαράζ ανόδου. Όλα αυτά τα χρόνια είχε πρωταγωνιστικό ρόλο. Υπήρχε υπομονή και η διοίκηση κατέβαλλε μεγάλη προσπάθεια για να γίνουν όλα αυτά. Τη φιλοσοφία της κάθε ομάδας την καθορίζει η διοίκηση. Εμείς είμαστε τα εργαλεία και τα όπλα για να μπορέσουμε να υλοποιήσουμε τους στόχους.

Είναι πρόεδρος και ένας εξαιρετικός άνθρωπος και επιστήμονας της περιοχής, ο κύριος Θανάσης Καραγιάννης, διευθυντής της χειρουργικής κλινικής του νοσοκομείου Λευκάδας.

Ο κύριος Καραγιάννης είναι ένας διακεκριμένος επιστήμονας, που είναι αποδεκτός από όλη την κοινωνία της Λευκάδας και όχι μόνο. Η διοίκησή του μας έδωσε όλα τα εφόδια για να κάνουμε και εμείς καλύτερα τη δουλειά μας. Ο πρόεδρος καταφέρνει να κρατά τις ισορροπίες στο ποδοσφαιρικό τμήμα. Υπάρχει και ο αντιπρόεδρος, ο κύριος Κατωπόδης-Ντελημάρης, που και αυτός σε ένα μεγάλο κομμάτι ήταν δίπλα στον πρόεδρο και μας βοήθησε πάρα πολύ με την κατασκευή του προπονητικού κέντρου και τις οικονομικές του βοήθειες. Αναφέρω τις κεφαλές, χωρίς να παραλειφθεί η βοήθεια και των υπολοίπων μελών του διοικητικού συμβουλίου.

Αξιοσημείωτο επίσης το γεγονός ότι ο Τηλυκράτης δεν στηρίχτηκε μόνο στις μεταγραφές αλλά είχε παίκτες από τη Λευκάδα και τις γύρω περιοχές, που αποτελούν μια ενιαία ποδοσφαιρική οντότητα.

Το 55% του ρόστερ το αποτελούν παίκτες από τη Λευκάδα, την Άρτα και την Αιτωλοακαρνανία. Το αναφέρω απλά ως στατιστικό στοιχείο σε απάντηση της ερώτησής σας, αλλά εγώ δεν θέλω να χωρίσω τους παίκτες σε ντόπιους και ξένους. Όλοι ήταν οικογένεια. Είχαν την ίδια θέληση, έκαναν μεγάλες προσπάθειες, έδωσαν το καλύτερο αποτέλεσμα για να έρθουν αυτές οι επιτυχίες. Σας είπα και πριν ότι η ομοιογένεια και το καλό κλίμα ήταν από τα δυνατά σημεία μας.

Ψυχοφθόρα η διαδικασία των μπαράζ; Είναι και θέμα τύχης;

Είναι μια άδικη διαδικασία, ανέβηκαν οι τέσσερις από τις πέντε ομάδες και κανένας δεν θα ήθελε να είναι στη θέση του τελευταίου. Τέτοιου είδους παιχνίδια κρίνονται πολλές φορές από λεπτομέρειες ή και από τύχη. Κάθε αγωνιστική έδινε μεγαλύτερο πλεονέκτημα σε όποιον κέρδιζε. Απαιτούνταν μεγάλη προσοχή και αυτοσυγκέντρωση.

Όταν φτάνει η στιγμή να κριθεί η άνοδος από ένα ματς, όπως ήταν το παιχνίδι της τελευταίας αγωνιστικής με τον Καμπανιακό, τι μπορεί να κάνει ένας προπονητής;

Διατηρήσαμε την ηρεμία, για να έχουμε συγκέντρωση και καθαρό μυαλό. Χρειαζόμασταν έναν βαθμό απέναντι στον Καμπανιακό που είχε εξασφαλίσει την άνοδο. Δουλέψαμε πολύ πάνω σε αυτά τα κομμάτια και στον ψυχολογικό τομέα και ήρθε το επιθυμητό αποτέλεσμα.

Έχετε συζητήσει με τη διοίκηση για την επόμενη ημέρα, για τη νέα σεζόν;

Υπάρχουν κάποια διαδικαστικά ζητήματα που είναι σε εξέλιξη, για να γίνει ο Τηλυκράτης ΠΑΕ, που προηγούνται όλων των άλλων. Μετά θα τρέξουν τα αγωνιστικά. Αυτό που μπορώ να πω είναι η κοινή επιθυμία, δική μου και της διοίκησης, να συνεχίσουμε τη συνεργασία.

Η Β’ Εθνική είναι κατηγορία με πολύ περισσότερες απαιτήσεις από τη Γ’ Εθνική. Είστε έτοιμοι για τη νέα ιστορική πρόκληση;

Έχουμε ένα εξαιρετικό αθλητικό κέντρο που έχει κατασκευάσει ο Τζίμης Ντελημάρης. Στο δημοτικό στάδιο Λευκάδας που θα έχουμε έδρα θα γίνουν κάποιες παρεμβάσεις και πιστεύω ότι και στο κομμάτι των υποδομών θα είμαστε εντάξει. Ο Τηλυκράτης είναι σε καλό δρόμο. Θα πάει καλά και στη Β’ Εθνική.

Υπάρχουν μεγάλες διαφορές μεταξύ των δύο κατηγοριών;

Η Β’ Εθνική είναι επαγγελματική κατηγορία και λειτουργεί με άλλους κανόνες. Υπάρχουν ομάδες μεγάλων πόλεων που έπαιξαν και στη Σούπερ Λιγκ, είναι πρωτάθλημα άλλων ταχυτήτων.

Μπορεί με τη διοίκηση να μη δώσατε ακόμα τα χέρια για τη νέα σεζόν, αλλά στο μυαλό σου σίγουρα έχεις ετοιμάσει το πλάνο της νέας σεζόν. Μπορείς να μας πεις κάτι περισσότερο, πως θα γίνει ο σχεδιασμός;

Είναι νωρίς να πούμε περισσότερα, γιατί δεν συζητήσαμε κάποιες λεπτομέρειες. Από τη στιγμή που θα γίνει αυτό, όλα θα γίνουν στην ώρα τους και όπως πρέπει. Θα βάλουμε κάτω τα πράγματα για να γίνει σωστός προγραμματισμός. Δεν μας φοβίζει η Β’ Εθνική, θα έχουμε μια καλή παρουσία και μια καλή χρονιά.

Πόσα χρόνια είσαι προπονητής του Τηλυκράτη;

Η πρώτη σεζόν ήταν το 2011. Ακολούθησε μια νέα τριετία 2015-18 και η τελευταία διετία 2021-23.

Υπάρχει δηλαδή η λεγόμενη «χημεία» που λέμε στο ποδόσφαιρο…

Δεν αρκεί μόνο η «χημεία» όπως λέτε. Πρέπει να υπάρχουν εμπιστοσύνη, σωστή συνεργασία και επιτυχίες. Σε αυτές τις έξι σεζόν κατακτήσαμε δύο πρωταθλήματα Γ’ Εθνικής, χάσαμε ένα πρωτάθλημα στην τελευταία αγωνιστική. Επίσης κατακτήσαμε και τρία Κύπελλα. Δεν θέλω να περιαυτολογήσω, αλλά αυτά τα στατιστικά είναι για…βραβείο Όσκαρ.

Θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο Τηλυκράτης είναι ένα ξεχωριστό κομμάτι της προπονητικής καριέρας σου;

Έχω δουλέψει και σε ομάδες με μεγάλη Ιστορία στην Α’ Εθνική, όπως οι Απόλλων Καλαμαριάς, Δόξα Δράμας, Πανσερραϊκός, Μακεδονικός. Σε κάθε ομάδα δίνεις και παίρνεις. Όταν όμως είσαι σε μια ομάδα έξι χρόνια, δένεσαι περισσότερο θα έλεγα με την κοινωνία, αποκτάς διαπροσωπικές σχέσεις με τον κόσμο, με κυρίαρχο σημείο το συναισθηματικό κομμάτι. Είναι μεγάλη μου η χαρά, όταν κατεβαίνω στον πεζόδρομο της Λευκάδας για τον πρωινό καφέ, να συζητώ με τον κόσμο, να ακούω ακόμα και την κριτική που χρειάζεται να υπάρχει. Παράλληλα, να μου δίνεται και εμένα η ευκαιρία να εξηγώ στον κόσμο τι γίνεται στην ομάδα.

Πως ήταν τα παιδικά σου χρόνια στην Κύπρο; Γεννήθηκες στη Λευκωσία;

Γεννήθηκα στη Λευκωσία, αλλά όταν ήμουν δύο ετών ο πατέρας μου, ο Γιώργος Παντζιαράς, μεταγράφηκε το 1978 από τον ΑΠΟΕΛ στον Άρη και μετακομίσαμε οικογενειακώς στη Θεσσαλονίκη. Μέναμε απέναντι από το γήπεδο. Μεγάλωσα στη συνοικία του Χαριλάου. Από εκεί έχω παιδικές μνήμες και παραστάσεις.

Δεν είχες γεννηθεί όταν έγινε η εισβολή των Τούρκων το 1974.

Γεννήθηκα δύο χρόνια μετά. Ο πατέρας μου πολέμησε σε μάχες που έγιναν. Μόλις είχε απολυθεί από τον στρατό, αλλά τον πήραν πάλι στρατιώτη με την επιστράτευση για αρκετούς μήνες. Ήταν τότε τερματοφύλακας στον ΑΠΟΕΛ. Μου είπε πολλές ιστορίες.

Έπαιξες ποδόσφαιρο;

Έπαιξα σε ερασιτεχνικό επίπεδο, δεν είχα τις ικανότητες να πάω κάπου παραπάνω. Ούτε επέμενε ο πατέρας μου να γίνω ντε και καλά ποδοσφαιριστής, όπως κάνουν άλλοι. Τράβηξα έναν διαφορετικό δρόμο. Αποφοίτησα από τη Γυμναστική Ακαδημία, αφού ήμουν καλός μαθητής, από το 2003 άρχισα να ασχολούμαι με ακαδημίες και από το 2007 άρχισα να ασχολούμαι επαγγελματικά με την προπονητική. Σε ηλικία 34 ετών, με τον Απόλλωνα Καλαμαριάς, κατέκτησα το πρώτο επαγγελματικό πρωτάθλημα στη Γ’ Εθνική.

Ο πατέρας σου, με τη μεγάλη καριέρα ως τερματοφύλακας του Άρη, του ΑΠΟΕΛ και της Εθνικής Κύπρου, έχει επηρεάσει καθόλου τα «πιστεύω» σου στο ποδόσφαιρο;

Έχει επηρεάσει την ποδοσφαιρική μου σκέψη και αντίληψη των πραγμάτων. Συζητάμε για το ποδόσφαιρο και για άλλα πράγματα, ακούω τις συμβουλές του, αλλά από εκεί και πέρα κρίνω εγώ τι πρέπει να πράξω, γιατί αλλάζουν οι γενιές, περνούν τα χρόνια και το ποδόσφαιρο αλλά και η κοινωνία χρειάζονται νέες ιδέες και νέες σκέψεις.

Πως ήταν ο πατέρας στα παιδικά σου μάτια; Όταν τον έβλεπες να παίζει με τόσο κόσμο στα γήπεδα της Α’ Εθνικής, τον έβλεπες στην τηλεόραση, σε φωτογραφίες στις εφημερίδες…

Το κάθε παιδί έχει πρότυπο τον πατέρα του. Τον θαύμαζα. Με έπαιρνε στο γήπεδο πιτσιρικά, έβγαινα μαζί του και στον αγωνιστικό χώρο. Έπαιξε στη μεγάλη ομάδα του Άρη όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε ευρωπαϊκούς αγώνες με Περούτζια, Μπενφίκα, Σεντ Ετιέν, Λόκερεν. Μεγαλώνοντας, πολλές φορές μου έλεγε ότι κάποια στιγμή σβήνουν τα φώτα και αυτό που προέχει στη ζωή είναι να είσαι καλός άνθρωπος και να έχεις ήθος. Με ικανοποιεί πολύ το γεγονός ότι ακόμα και τώρα, παρότι πέρασαν πολλά χρόνια από την εποχή που έπαιζε, έχει εκτίμηση από τον κόσμο της Θεσσαλονίκης.

Το βαρύ όνομα του πατέρα σου, ότι είσαι ο γιος του Παντζιαρά, άνοιξε πόρτες στην καριέρα σου;

Όχι, δεν θα το έλεγα αυτό. Δυστυχώς στην Ελλάδα οι παράγοντες επηρεάζονται από το αν κάποιος προπονητής ήταν και καλός ποδοσφαιριστής και όχι αν έχει γνώσεις προπονητικής. Και εγώ δεν έπαιξα ποδόσφαιρο σε υψηλά επίπεδα. Ό,τι κατάφερα σε προσωπικό και επαγγελματικό επίπεδο είναι από τη δική μου δουλειά και προσπάθεια.

Βαγγέλης Γυφτόπουλος – Εφημερίδα ΤΟ ΦΩΣ ΤΩΝ ΣΠΟΡ